Het zijn twee totaal verschillende werelden: de zorg en de zakelijke dienstverlening. Toch voelt Coralie Elmont (41) zich in beide werelden thuis. Op 1 januari is ze begonnen als Directeur Zorg voor Compagnon. “In de zorg ligt een enorme uitdaging bij HR en teamleiders om voldoende zorgpersoneel te regelen. Tegelijk moet er juist ook aandacht zijn voor de mensen die er al werken.”
“Tot 2011 werkte ik in de zakelijke dienstverlening, bij een organisatie die min of meer vergelijkbaar is met Compagnon. Ze richten zich ook op specifieke HR-vraagstukken. Er was destijds een vacature bij ZWconnect (toen nog ZW Haaglanden) waar ik zonder verwachtingen op solliciteerde. Ik werd aangenomen en begon als Adviseur Arbeidsmarkt. Het leuke van die functie was het werken met mensen. En met mijn zakelijke achtergrond kon ik advies geven en beleid vormen omtrent werving van personeel. Vervolgens ben ik doorgegroeid naar de functie van manager.”
ㅤ
Jong directeur
“Als manager vormde ik een goed duo met de toenmalige directeur. We werkten heel fijn samen. Hij had al een paar keer laten vallen dat hij vervroegd met pensioen wilde. Toen hij op kraamvisite kwam van onze oudste vroeg hij of ik binnen een jaar directeur wilde worden. Daar moest ik wel even over nadenken. Maar ik wist ook dat dit een kans was en dat het nog maar de vraag was of ik met een andere nieuwe directeur ook zo’n goede klik zou hebben.”
ㅤ
Jonkie
“Het begin was echt pittig. Opeens had ik een verantwoordelijke functie die ik combineerde met het opvoeden van een kind. Ik was 33, een jonkie, en zat tegenover bestuurders die een stuk ouder en meer ervaren waren dan ik. ‘Wie ben ik om ze te adviseren?’ dacht ik.
Het duurde zeker een jaar voor ik doorhad - en dat klinkt heel cliché - dat bestuurders ook maar mensen zijn. Ook zij willen het goed doen, ook zij liggen wakker van bepaalde dingen. Tegelijk merkte ik dat wat voor ons heel vanzelfsprekend was, voor andere partijen helemaal niet zo gewoon was. Ik zag dat we echt iets te bieden hebben. Dat we ons met recht dé expert op de arbeidsmarkt in de zorg konden noemen.”
Wie ben ik om ze te adviseren?’ dacht ik’’
Zorg
“De mensen die in zorg en welzijn werken, voelen aan alle kanten dat de zorg de komende jaren zal gaan veranderen. Voor veel anderen voelt het nog als de ver van hun bed show. Volgens de demografische prognose van het CBS is de vergrijzing in 2050 op zijn top. De toekomst van de ouderenzorg zal een van de grootste maatschappelijke uitdagingen worden. Er zijn eenvoudigweg niet genoeg zorgprofessionals beschikbaar om de zorg te blijven verlenen zoals we dat nu doen.
Om ons hierop voor te bereiden is een maatschappelijk debat nodig. Want het anders organiseren van de zorg vraagt wat van ons allemaal.”
ㅤ
Veranderen
“In de dertien jaar bij ZWconnect heb ik de zorg sterk zien veranderen. We zijn van ‘zorgen voor’ naar ‘zorgen dat’ gegaan. Dat is echt een hele nieuwe manier van werken. Niet meer de cliënt of patiënt volledig ontzorgen maar vooral kijken naar wat diegene zelf nog kan. Wat ook veranderd is: recruitment is echt geprofessionaliseerd binnen de organisaties. Het besef is gekomen dat het echt een vak apart is.”
ㅤ
Samenwerking
“Lange tijd concurreerden zorgorganisaties om schaarse zorgmedewerkers. Daar zie je nu echt een kanteling. Mensen voelen dat ze niet alles alleen kunnen doen. Opleiden. Inhuur gezamenlijk regelen. De flexibele schil over de organisaties heen met elkaar organiseren. We kunnen nog veel winnen op het gebied van samenwerking.
Maar daarmee ben je er nog niet. Hoe kunnen we zij-instromers verkort opleiden? Een dertiger wil je niet de boodschap geven: ga eerst maar vier jaar de schoolbanken in. Je wil een op maat gemaakt traject kunnen aanbieden waarbij diegene meteen inkomsten én een goede werkprivé balans heeft.”
ㅤ
Dynamiek
“Ik zit al lang in zorg en welzijn. Daar wordt met een bepaalde blik gekeken naar de zakelijke dienstverlening. Er zijn vooroordelen: dat het gaat om snel geld verdienen, dat het niet warm is, gelikt, oppervlakkig. Inmiddels weet ik zelf dat het niet zo hoeft te zijn. En dat werd, toen ik bij Compagnon binnenstapte, weer eens bevestigd. Het voelde meteen informeel, laagdrempelig, menselijk. Het is en blijft, net als de zorg, echt mensenwerk. Ik voel me dan ook in beide werelden thuis.”
Natuurlijk is er ook een zakelijk stuk. Dat geeft een andere dynamiek. Een dynamiek die ik wel gemist heb. Ik hou van snel schakelen. In de zorg gaat het vaak stroperig. Niet omdat mensen niet willen, maar omdat de zorg anders is ingericht. Je hebt met verschillende lagen te maken en er wordt met subsidies gewerkt.”
ㅤ
Gevoel
“Ik ga altijd op m’n gevoel af bij belangrijke keuzes. Toen ik bij ZWconnect binnenstapte was er meteen een klik met de mensen. Op dat gevoel ben ik afgegaan. Natuurlijk dacht ik ook: oké, ik moet nu mijn leaseauto gaan inleveren. Ik was 28, flink aan de weg aan het timmeren. Het was altijd go, go, go. Fulltime werken betekende daar 36 uur. Ik weet nog dat ik dacht: uhh, wat moet ik met die 4 uur? Toch had ik er vertrouwen in.
Precies datzelfde vertrouwen had ik toen ik bij Compagnon binnenstapte. Wie ik ook vertel over Compagnon: iedereen schetst hetzelfde beeld. Dat is ook de filosofie: allereerst een compagnon zijn. Echt meedenken. En goed zorgen voor de mensen.”
HR krijgt nog meer een sleutelpositie bij alle grote vraagstukken in organisaties’’
Oprechte aandacht
“Hoe kunnen we HR ontzorgen en tegelijk empoweren? HR krijgt nog meer een sleutelpositie bij alle grote vraagstukken in organisaties. In de zorg ligt een enorme uitdaging bij HR en teamleiders om voldoende zorgpersoneel te regelen. Tegelijk moet er juist ook aandacht zijn voor de mensen die er al werken.”
Juist als de druk voor het vinden van personeel toeneemt, kan aandacht snel sneuvelen. We denken dat aandacht geven veel tijd kost. Maar je hoeft maar vijf minuten een rondje te maken om te vragen hoe het met iedereen gaat. Dat je laat merken: ik heb aandacht voor jou. Ik ben er als het nodig is. Oprechte aandacht.”
ㅤ
Compagnon Directeur zorg
“Precies dat vind ik ook belangrijk in mijn nieuwe functie bij Compagnon: in verbinding zijn met de mensen. Aanwezig zijn. Dat het team mij goed weet te vinden als ze ergens tegenaan lopen. En verder heb ik heel veel zin om lekker het veld in te gaan. Collega’s beter leren kennen. Ik sta te popelen om aan de slag te gaan.”
Vijf persoonlijke vragen
Waar klap jij je laptop voor dicht?
“Voor een goed gesprek.”
Waar erger je je mateloos aan?
“Vooroordelen. Wees nieuwsgierig naar de ander en stel je vragend op. Zoals Covey aangeeft: eerst begrijpen dan begrepen worden.”
Waar lig je ’s avonds wakker van?
“Ik kan wakker liggen van alle ideeën die ik heb. Maar ook van zorgen over geliefden.”
Wat staat er op je HR bucketlist voor de komende periode?
“Ik wil me de komende tijd sowieso verdiepen in het werkveld en aanbod van Compagnon, maar ook in AI en de impact/kansen ervan op HR.”
Wanneer ga je op een werkdag met meer energie naar huis dan dat je kwam?
“Wanneer ik dingen voor elkaar heb gekregen. Dat kan concreet resultaat zijn, maar ook mensen verder hebben geholpen op wat voor manier dan ook.”
Coralie Elmont
Studie: Arbeids- en organisatiepsychologie in Groningen
ㅤ
Eerste bijbaan: Schoonmaken in een ziekenhuis
ㅤ
Eerste baan: Consulent werving en detachering bij Astorium in Den Haag
ㅤ
Wonen: Met man en drie kinderen in Bleiswijk
ㅤ
Coralie: “Ik ben geboren op de Antillen. Mijn moeder is Nederlands, mijn vader Arubaans. Op mijn negende kwam ik met mijn zus en ouders naar Nederland" .
In m’n huis vind je overal kettlebells en banden. Iedere dag doe ik even krachttraining om m’n hoofd leeg te maken. En het mooie is: voor krachttraining heb je geen sportschool of toestellen nodig. Met je eigen gewicht en weerstand kun je heel veel oefeningen doen. Verder hou ik van koken, met vrienden afspreken, en met drie kinderen hoef ik me eigenlijk nooit af te vragen wat ik zal gaan doen.”